We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Εν χ​ρ​ό​ν​ω Ν​ι​κ​ό​λ​α​ς​R*

by Nikolas Razastarr

/
  • Streaming + Download

    Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    Purchasable with gift card

      €5 EUR

     

1.
Κάθισα και σκέφτηκα να γράψω κάτι απλό, πως ειν΄καλό λέει της μουσικής το ταξίδι δεν σε γυρνά ποτέ στα ίδια μέρη,μα σαν μαγικό χαλί σε ταξιδεύει. Κάθε φορά αν προσέξεις το ίδιο κομμάτι στολίζεται αλλιώς είναι επίσης η ανάγκη να εκφραστείς,να μοιραστείς,να ταξιδέψεις ,να ξαλαφρώσεις,να λυτρωθείς και να αντέξεις σε καλωσορίζω λοιπόν στρώνω χαλί για να πατήσεις,καλωσορίσατε !!!
2.
Αλλάζουν όλα Όλα αλλάζουν άνθρωπε αυτή ειν η αλήθεια τα γεγονότα της ζωής είναι μια συνήθεια η καθημερινότητα της γης τα παραμύθια,ανέμοι στροβιλίζουνε τα χρόνια φύλλα που πράσινα μεγάλωσαν κίτρινα πέφτουν και καφέ ξεραίνονται στο χώμα θυμάμαι μόνο στιγμές που θέλω να κρατήσω για πάντα κοίτα κι αυτές κρατάν τη ζωή μου σαν καλοκουρδισμένη μπάντα Τα γλέντια τα γέλια της χαράς το άρωμα τα καλοκαίρια στην Ικαριά τα πανηγύρια και τους γονείς μου την αδερφή μου να γελούν στα καλύτερα τις πλάκες στο σχολείο και την ανεμελιά της μουσικής τις ατελείωτες ώρες τις συναυλίες τη μέθη των ταξιδιών στην ελεύθερη πτώση στις νότες τις κοπάνες πηδώντας την μάντρα απ το στρατό κι ένα ξέφρενο γλέντι λιγάκι πριν απολυθώ. Όλα αλλάζουν άνθρωπε αυτή ειν η αλήθεια τα γεγονότα της ζωής είναι μια συνήθεια η καθημερινότητα της γης τα παραμύθια,ανέμοι στροβιλίζουνε στα χρόνια τα χρόνια αλλάζουν χρώμα όπως ο ήλιος ανατέλλει και δύει η κάθε αλλαγή σημάδι της ζωής που λύνει το μονοπάτι το σταυρό που ο καθένας σηκώνει μέχρι τη σκόνη την αμμουδιά το χιόνι Και βρέθηκα εδώ λοιπόν τη ζωή μου πάλι να γνωρίζω,να ξεκινώ τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα με το άρωμα του ανερχόμενου νέου που θα σώσει τον κόσμο,παίρνοντας δύναμη απ τις παλιές γειτονιές που μύριζαν δυόσμο να κόβω την καρδιά μου κομμάτια να δώσω όμως δεν άργησα φίλε να το πληρώσω κακώς ξεχνώντας απ το αίμα μου δικούς μου ανθρώπους παραμελώντας τους για λάθος συνήθειες και λάθος τόπους μα το Θεό όμως ξύπνησα και προσπάθησα εκείνες τις κακές συνήθειες να κόψω αληθινά να βοηθήσω και να προκόψω να με δουν για να χαρούν γιατί ήθελα να τους δώσω κοίτα να δεις την γαμημένη αυτή αλλαγή που μου συνέβει 27 Σεπτέμβρη 2002 μ αναφιλητά η αδερφή μου μου 'λεγε πως οι γονείς μας ήταν κι οι δύο στο νοσοκομείο μια νταλίκα ένα τροχαίο ο δρόμος μακρύς ως εκεί τα σύννεφα μαύρα τα δάκρυα στα μάτια πάει ο πατέρας μας τον αναγνώρισα μας λυπήθηκε ο Θεός έζησε η μάνα μας της λέγαμε ψέματα πως ο πατέρας ζει στο κρεβάτι ξαπλωμένη εγχειρισμένη για να αντέξει η ζωή μου το τσιγάρο ο καφές κι η μαύρη σκέψη όλοι λέγαν πως έτσι ειν η ζωή πρέπει ο καθένας να το δεχτεί να το πιστέψει και μαζί με αυτό να οδέψει δεν ξέρεις αύριο αλήθεια τι σου ξημερώνει πέρασε λίγος καιρός και στην κατάλληλη στιγμή μου ρθε και με πήρε απ το χέρι ήταν γλυκιά όμορφη φανταστική γυναίκα ένα λουλούδι που το άρωμα του ευωδιαστό μέθυσε την καρδιά μου που ξεκίνησε και πάλι τα μάτια της ξανά μου δώσαν νόημα και την αλήθεια που ήταν χρόνια ξενιτιά να αγαπήσω τ όνειρο μας και να συνεχίσω μια αρχή να ξεκινήσω ειν η γυναίκα της ζωής μου η γλυκιά βασίλισσα μου το αιώνιο ταίρι μου που θέλω δίπλα μου πάντα είναι η μάνα του παιδιού μου που χω τώρα αγκαλιά και το κρατάω σφιχτά και ονειρεύομαι γι αυτό πραγματικά και θέλω το καλό του να το δω να μεγαλώνει με υγεία να προχωράει μπροστά τα όνειρα του υποστηρίζω ειν ότι καλύτερο μου χει συμβεί στη ζωή πραγματική αξία το είδα από σπόρο να γεννιέται είδα τον πόνο της μάνας και της ζωής το θαύμα μπροστά στα μάτια μου να συμβαίνει τα δάκρυα μας τώρα κλάμα χαράς Όλα αλλάζουν άνθρωπε αυτή ειν η αλήθεια τα γεγονότα της ζωής είναι μια συνήθεια η καθημερινότητα της γης τα παραμύθια,ανέμοι στροβιλίζουνε στα χρόνια τα χρόνια αλλάζουν χρώμα όπως ο ήλιος ανατέλλει και δύει η κάθε αλλαγή σημάδι της ζωής που λύνει το μονοπάτι το σταυρό που ο καθένας σηκώνει μέχρι τη σκόνη την αμμουδιά το χιόνι Όλα αλλάζουν άνθρωπε αυτή ειν η αλήθεια τα γεγονότα της ζωής είναι μια συνήθεια η καθημερινότητα της γης τα παραμύθια,ανέμοι στροβιλίζουνε στα χρόνια τα χρόνια αλλάζουν χρώμα όπως ο ήλιος ανατέλλει και δύει η κάθε αλλαγή σημάδι της ζωής που λύνει το μονοπάτι το σταυρό που ο καθένας σηκώνει μέχρι τη σκόνη την αμμουδιά το χιόνι ...αλλάζουν όλα...
3.
Σαν μπάλα Κυλάμε,κυλάμε κι οι μέρες περνούν, στοχεύουν στο χάραγμα ν΄ακουστούν, κυλάμε γοργά,σαν μπάλα παιδιού στην αυλή, του ονείρου εικόνα μουσική. Ίσως ανάγκη ίσως,μια σπίθα στη νύχτα ίσως πιγάδι βαθύ,μ΄ένα σκοινί που ψάχνει λύση ίσως ο θάνατος,ίσως ζωή,μπορεί όλα μαζί μην ψάχνεις,ίσως να μην υπάρχει ίσως ίσως το νόημα να υπάρχει κάπου εκεί που ισσοροπεί η αγάπη με το μίσος, κοίτα ψηλά καλύτερα,ίσως νιώθεις ν αλαφρένεις ίσως,το αύριο γεννήθηκε για σένα ίσως για ν΄αρχίσεις κάτι ωραίο,μάλλον δε φταίς εσύ για όλα,δεν είσαι το κέντρο του κόσμου ίσως γίνεις όταν σκεφτείς θετικά για σένα,καθώς θα σέβεσαι το ναό που ζεις μέσα ψυχή μου, ίσως η άβυσσος σαν τούνελ σαν λακούβα που λέει είναι ο κόσμος σαν φαράγγι με ποτάμι που ρέει και ρέει στην ευθεία γραμμή στο δάσος που κλαίει και η σκέψη ειν αλεξίπτωτο λέει ξεφιλείζωντας απόψε τα όνειρα μου ουρανέ περνώντας από κει έχουν το άγγιγμα σου πες μου τα δάκρυα μου αν φίλτραραν τα σύννεφα σου κι άμα τα αστέρια σου είδαν τις μαύρες σκέψεις μου σαν πέρναγαν κι αυτές απ τα λιμέρια σου ξέρω πως ώρες ώρες σαν κι αυτές τις μαύρες ώρες που δεν βλέπω ήλιο που ζω στη σκοτεινιά εσύ με βλέπεις μα δε μιλάς Κυλάμε,κυλάμε κι οι μέρες περνούν, στοχεύουν στο χάραγμα ν΄ακουστούν, κυλάμε γοργά,σαν μπάλα παιδιού στην αυλή, του ονείρου εικόνα μουσική. Κυλάμε,κυλάμε κι οι μέρες περνούν, στοχεύουν στο χάραγμα ν΄ακουστούν, κυλάμε γοργά,σαν μπάλα παιδιού στην αυλή, του ονείρου εικόνα μουσική.
4.
Κι αποχώρησαν εξαφανίστηκαν στο τέλος του ορίζοντα σιωπηλά χωρίς να πουν τίποτα . Μοναχικά μονοπάτια που χάθηκαν σε μια ερημιά χωρίς κανόνες κι ορισμούς σύννεφα σ'άναρχη τροχιά αναποφάσιστα γεφύρια ατελείωτη απλωσιά μύριζε θάλασσα μα ήταν όλοι στη στεριά καθώς η άμμος ήταν απλωμένο δίχτυ με δροσιά στις βραδυνές περιπλανήσεις των ονείρων θρόισμα των φύλλων στη λάσπη του νοτιά ένα άλλο επίπεδο αληθινά περίπλοκο κρησφύγετο για να ναι η ουσία σ'αυτή την παγωνιά κι η φαντασία κρύα μα δεν σηκώνει ανταρσία αφού ειν τα πράγματα ωμά ξερά και πιο απλά κι έχουν αυτό το άρωμα που σου σφηνώνει την μιλιά σαν οπτασία που χει τάξει να σε πάρει μακριά όπως τα πλοία στα κεραμίδια στάζουν τις βροχερές τους νότες Ψάχνετε να πείτε με λέξεις αυτά που μόνο απ'την ψυχή εκφράζονται πρώτη απάντηση σ'αυτό που ρώτησαν και στο σήμερα το νόημα χάνεται απ'την πολύ βιασύνη πουλάς ψεύτη κόσμε και αγοράζεις την ζωή σαν το μικρό παιδί που χτίζει στην άμμο κάστρα κ ύστερα χωρίς λόγο τα γκρεμίζει απλά,γελώντας δυνατά. Με τόσο βιασύνη και τόσο κυνήγι μες την ζωή αγνό ότι έχει μείνει τι αντέχει ακόμα ελπίδα να δίνει φίλε μου νιώθω ότι μείναμε λίγοι ψάχνω αλήθεια μα νιώθω να τείνει κι αυτή απειλούμενο είδος να γίνει κάθε αξία που βλέπεις να σβήνει ποιος φταίει γι αυτό ποιος έχει ευθύνη για κάθε ανόητο που παίζουμε παιχνίδι για κάθε αγάπη που χάθηκε ήδη τίποτα δε χάθηκε γι αυτό μένουμε ίδιοι έχοντας την μοναξιά μας πάντα για στολίδι ξέφυγε απ όλα αυτά ανέβασε τον πήχη για ότι σου άνηκε για ότι σου αξίζει/ανήκει
5.
6.
Θαύμα είναι το νοιάξιμο ενός ανθρώπου στον άλλο μια μάνα που μεγαλώνει τα παιδιά της μόνη δουλεύει τ αγαπάει και τα φροντίζει σωστά ένας αητός πάνω στα βράχια η φωνή που ανταμώνει κι ύστερα αγέρωχο το βλέμμα που κοιτάζει μπροστά ένα φιλί αυτό είναι θαύμα το άγγιγμα αγάπης μια ζεστή αγκαλιά ειν η κραυγή της μάνας θαύμα την ώρα εκείνη που γεννά Κι η πρώτη ανάσα θαύμα για κάθε πλάσμα η κίνηση της θάλασσας κι αυτό είναι θαύμα να βοηθάς κάποιον μ όποιο τρόπο μπορείς αυτό είναι θαύμα ο πλούσιος να δώσει στον φτωχό ο χορτάτος στον πεινασμένο αυτό είναι θαύμα ένας νέος άνθρωπος που λέει όχι στα ναρκωτικά τι θαύμα που αρνείται υπνωτισμένος να ζει τώρα μπορεί ενεργός πολεμιστής του φωτός να κάνει θαύματα κι αυτός αν το δεχτεί Άμα θες να ζήσεις ένα θαύμα γίνε πρώτα εσύ θαύμα κοίτα απλά τριγύρω σου και σκέψου μήπως όλα είναι θαύμα τα πουλιά τα δάση ο ουρανός μας τ αστέρια το φως μας όλα φαντάζουνε σαν ένα να λένε πως το θαύμα ίσως ξεκινά από εσένα Απ της ζωής τα πιο απλά πράγματα γίνονται τα μεγαλύτερα θαύματα αγκαλιάζουν την νύχτα για πάντα κι υποδέχονται τα χαράματα εκεί γίνονται χαμόγελο πληγές κραυγές ακόμη και τα τραύματα το δάκρυ ο πόνος τα κλάματα γίνονται της φαντασίας μας φαντάσματα μέσα απ τα χαλάσματα γεννιούνται όλα ξανά μας ομορφαίνουν μέσα σε λίγα κλάσματα την καλημέρα της ζωής την χαρίζω μ αγάπη σε όλα τα πλάσματα θαύμα είναι να μην στεκόμαστε και επαναλαμβάνουμε τα ίδια σφάλματα θαύμα είναι να ξεπερνάμε τα εμπόδια με πιο μεγάλα άλματα θαύμα είναι να μοιράζουμε απλά αγνά συναισθήματα θαύμα είναι ο ήλιος ο φίλος ο ήχος που βγαίνει απ τα κύματα χωρίς διλήμματα λίγα διαλείμματα από της μοίρας τα πολλά χτυπήματα συναισθήματα αγάπης κλεισμένα πίσω από κάγκελα και σύρματα αγώνες κυκλώνες παιδιά μεγαλώνουν με μάνες οθόνες χαμένοι αγώνες παιχνίδι λαχτάρα για γνώση αυτή την στιγμή χαρίζουν τσιμέντα κολόνες ο χρόνος σαν νόμος και σύντροφος φόβος μόνος στο δρόμο γίνεται τρόμος θαύμα ειν η σκέψη ν αντέξει να μην γίνεται κόμπος
7.
Κοιτάς πως τα'φερε η ζωή και τι πουτάνα ειν αυτή μερικές φορές το μυαλό ταξιδεύει από δω κι απο κεί, Σ'ακρογιαλιές κι ερημιές μετράν ταξίδια οι ψυχές κάποτε η σκέψη ήταν αλλιώτικη και μοιάζει με χθες θυμίσου σήμερα πως ήταν παλιά κι έλα κοντά να πιεις μια γουλιά και πες μου γι αυτά ειν ανάγκη είναι γλυκές οι αναμνήσεις που κρατάν συντροφιά μεσ τα συντρήμια σαν τ αγρίμια του ουρλιαχτού μου σφηνάκι στο φως αυτό που χαράζει τη μέρα να ζω στα σύννεφα μαζί μα και να μαι κοντά ματωμένος θλιμένος μ οργισμένη καρδιά γιατί απορώ στα πιο απλά με σιγουριά ως αναφορά τον θάνατο ας πούμε η αταξία είναι τ'ουρανού η τάξη συμφωνώ και το πιστεύω κουβέντα ισχυρή παρηγοριά για να μαι ντάξει μα κάτι μέσα μου ρωτάει πιο πολλά κοίτα στο σήμερα γιατί ειν όλα θολά άραγε Πάλι στα γλυκά λιβάδια θα ρθουν και όσο ζούμε ξάφνου άγνωστη μέρα σ ένα καράβι θα ξαναμπούν γυρίζοντας πάλι πίσω στο λιμάνι κι όταν δεις του ουρανού τα παιδιά να σου γελάνε και να τραγουδάνε να το πιστέψεις πως ήρθ η στιγμή να φτάσουμε όλοι στα γλυκά λιβάδια Πέρασαν τόσα ταξίδια ξυπόλητοι βίοι στο κρύο σε πάγκους λουσμένοι μ αλάτι και χώμα σε κώμα μιας ζωής σκληρής της λύτρωσης κριτής κι ερευνητής της απομόνωσης ψυχής και του ανεξήγητου ακόμα αγώνας επιβίωσης και όνειρα επίλυσης για μια σωτήρια φάση για μια πιο σίγουρη στιγμή σ αυτό τον τόπο με κόπο καλό στόχο και σκοπό έντιμο τρόπο ουσίας μιας ανταρσίας ουράνιας αναρχικής ζωγραφική σαν τα σύννεφα σχέδια κάνω στο χαρτί να βρω το γιατί να βρω τον λόγο γαμώτο στη ριμαγμένη μου καρδιά έχει φουρτούνα και βρωντά μπομπουνιτά στα μπάσα και πιτσηλιές στα πρίμα αν η ζωή μου πήγαινε πρίμα θα ταν αλλιώτικο το κλίμα μα τώρα κύλισε έτσι να ζω μ ένα αιώνιο κρύμα το νόημα να βρω ψάχνω σ ένα περιστρεφόμενο κύκλο πάνω Πάλι στα γλυκά λιβάδια θα ρθουν και όσο ζούμε ξάφνου άγνωστη μέρα σ ένα καράβι θα ξαναμπούν γυρίζοντας πάλι πίσω στο λιμάνι κι όταν δεις του ουρανού τα παιδιά να σου γελάνε και να τραγουδάνε να το πιστέψεις πως ήρθ η στιγμή να φτάσουμε όλοι στα γλυκά λιβάδια
8.
Μίλα,τραγούδα ίσως ακουστείς,ίσως οι σκιές γίνουν φως η ανάγκη ίσως γίνει σπίθα,η σπίθα ίσως γίνει λάμψη,η λάμψη ίσως φως και το φως , το φως που μας ενώνει στο άπειρο του σύμπαντος στο άπειρο αιώνιων στιγμών στο πάντα αυτής και της κάθε στιγμής που γράφεις κι ότι γράφεται υπάρχει σαν άπειρο σαν φύλλο σύννεφο που ταξιδεύει γύρω γύρω από την γη αναζητώντας την ανάγκη σε τροχιά να μπει ες αεί ! Μίλα,τραγούδα,μίλα,τραγούδα. Στείλε ουρανέ μου μια ελπίδα πετώντας σαν πουλί να μοιράσει υπομονή και να χαρίσει ανάσα γλυκό φιλί και συντροφιά προς κατεύθυνση πάσα να δώσει ανάσα ποιες πίκρες μπρος σου ουρανέ και ποιά δάκρυα ποιά ξενιτιά αφού μας ενώνεις όλους και ποιά λιμάνια μπορούν αδερφέ μου να μας χωρίζουν για πάντα δες τα βουνά που μας καλούν τα δάση ξεχωρίζουν καρπούς κι ορμούν μ'ανέμους ισχυρούς να βοηθήσουν στείλε βροχή ουρανέ καθαρτική να μας ξεπλήνει πως να σωθούμε όλοι της γης οι κολασμένοι η μόνη ανάσα η βροχή και της ελπίδας πατέρας εσύ στείλε πνοή με μια βροντή γαλήνη Πες μου ποιος μπορεί,στον ουρανό από πάνω να κρυφτεί,μόνο οι ψυχές όταν ελεύθερες περνάν από κει, όλοι οι άλλοι μένουμε πιο κάτω νικώντας την βαρύτητα που μας τραβά στον πάτο πολλές φορές ίσως πιο κάτω κι από κει μας ανασταίνει όλους μια ελπίδα μαγική ίσως κι ο ήλιος αυτός που δίνει φως στα χρώματα και δύναμη στην άνοιξη να μας γεμίζει αρώματα και ήχους ψυχές που ταξιδεύουνε ανάμεσα σε στίχους ποτίζοντας παντού την μαγική τους σκόνη πάνω απ την θάλασσα που όταν περήφανη φουσκώνει γίνεται ο ουρανός προστάτης δεν είμαστε μόνοι
9.
Εσύ κι' εγώ ήμαστε πολίτες έτσι; Μιας χώρας που ανήκει κάπου στον κόσμο ωραία; Πληρώνεις φόρους κανονικά ρεύμα, νερά, τηλέφωνα και τα λοιπά, ναι; Κινείσαι με νόμους που κάποιοι έχουν ψηφίσει Και που ορίζουν το όριο σου το ξέρεις; Πληρώνεις στο κράτος στην εφορία νταβατζηλίκι Για την ζωή και για τον θάνατο σου εντάξει; Σε χρονικά διαστήματα σου τάζουν καλό Κι' εσύ τους ψηφίζεις κι' ελπίζεις Πως κάποτε θα σωθούν τα παιδάκια που πεθαίνουν απ' την πείνα Τα παιδάκια που βρήκαν στον δρόμο τους Πανέξυπνες βόμβες από ηλίθιους ανθρώπους Ελπίζεις πως θα σωθείς απ' τα ναρκωτικά εσύ ή τα παιδιά σου αν έχεις Και πως την μάστιγα αυτή καλοί πολιτικοί Μ' αγάπη θα φροντίσουν να εκλείψει μια για πάντα Από δω και πέρα πως ότι όπλο υπάρχει θα καταστραφεί για το καλό του κόσμου Τα χρήματα που δίνουν στους πολέμους πως θα δώσουν, Σ' ανθρώπους που τα' χουν ανάγκη όντως Που τους τρων τα ποντίκια κάτω απ' τις γέφυρες των μεγάλων πόλεων τους Και πως το άδικο αλήθεια πολεμάν αυτοί Που εξουσιάζουν τον κόσμο αυτοί Που είναι στα πόστα τα καλά και στις μεγάλες θέσεις! Κι' έτσι πορεύεσαι και συνεχίζεις να ζεις να πολεμάς σ' αυτή την γη αγώνας, επιβίωση, άγχος σ' ένα πλανήτη που φλέγεται υπόκωφα και φανερά μα στάσου αφού στα χέρια τους την δύναμη έχουν γιατί δεν κάνουνε κάτι να σταματήσουνε ολ' αυτά τα τραγικά συμβάντα που τριγύρω τρέχουν μάλλον γιατί το καλό μας δεν θέλουν αλήθεια είναι απλά τα πράγματα αν θελαν το καλό να έχουν.. Ξύπνα σε θέλουνε υπνωτισμένο και κάτω από έλεγχο Κατευθυνόμενο κι' ομαδοποιημένο Να μην μπορείς να αντιδράσεις, μπορείς; Όχι απλά με το να σπάσεις αλλά να γίνεις ενεργός να δράσεις ένας σκεπτόμενος καλός επαναστάτης Κοιτάζοντας θετικά κάνοντας πράξεις Η αναρχία ήταν πάντα το καλό φίλε αντάρτη Αυτό ειν' ενάντια στην μάζα το' χεις πάρει χαμπάρι; Βλέπεις τον κόσμο πως γαμιέται; Δεν το παίζω αναρχικός αλλά αν θέλουν δεν μπορούν; Τόσο δύσκολο είναι το καλό ρε πούστη μ' όση δύναμη έχουν; Μάλλον δεν τους συμφέρει αφού ξέρεις πως στα όπλα τα ναρκωτικά και την πορνεία Στηρίζεται η οικονομία σ' αυτή την γαμημένη παγκόσμια κοινωνία που φτιάχνουν Δεν ειν κακό να'ναι ο κόσμος ενωμένος φίλε Είναι κακός ο τρόπος που θέλουν να τον υποδουλώσουν Και να τον ελέγχουν και να τον κατευθύνουν σαν να είναι ένα κι' αυτό δεν γίνεται Άλλος είσαι εσύ κι' άλλος είμαι 'γω διαιρούν λαούς και βασιλεύουν μπερδεύουν Παιχνίδια πολεμικής στρατηγικής μοιάζουν να παίζουν!
10.
Θα δώσω κάτι εξετάσεις μου χε πει σ'όλους τους φίλους μου ,θα μαζευτούν όλοι μαζί για να με κρίνουν θα δώσω κάτι εξετάσεις που λες κι αν δεν περάσω θα πάω εκεί ψηλά να βρω παλιούς μου φίλους καλούς θα δώσω κάτι εξετάσεις που λες Κι έτσι,γύρισε την πλάτη του στη σκέψη και του'χαν πει πως είχε μπει σε μια σπηλιά κρυστάλλινη και μακριά είχε ταξιδέψει. Μ'αυτά τα σκουπιδάκια που χανόταν μα που να δεις αν μπεις κατ'από πέπλο σκοτεινό και μαλακό σαν χώμα, το σκούρο γκρίζο χρώμα έτρεφε ακόμα,με χάλκινα μετάλλια περιπλανιόταν λιώμα . Μαριονέτα που δεν ήξερε πως ήταν μονίμως σ'ένα κώμα,με χαραγμένο σώμα δίχως χρώμα, σαν το τζίνι που φυλακισμένο μέσα στο λυχνάρι ζει παρακαλά να ανοίξουνε το πώμα του να βγει, μπήκε μέσα σε κρυστάλλινη σπηλιά,πως να βγει να ρθει η ώρα να γλυτώσει να κόψει τα σχοινιά και να σωθεί για να μπορεί κι άλλους να σώσει. Η φυλακή είναι μια κρυστάλλινη σπηλιά αδερφέ μου, μα η ψυχή είναι ένα άϋλο πουλί ένας αόρατος αετός δεν φυλακίζεται ποτέ δέξου το σήμερα σαν μοναξιά του αύριο κι όταν το αύριο πει αντίο στο σήμερα να ξέρεις πως,διόρθωσες τα λάθη σου να ξέρεις πως έφτασε η αγάπη σου στο πιο ψηλό σημείο μες το σύμπαν να ξέρεις πως το δάκρυ σου δραπέτευσε κι έτρεξε χαρούμενο στην μάνα του τη θάλασσα γιατί είναι όλα μια κρυστάλλινη σπηλιά όσα σε πιέζουν κι αυτή η δύσκολη στιγμή είναι κρυστάλλινη σπηλιά που ψάχνει τρόπο για να σπάσει να το θυμάσαι,να το θυμάσαι μην το ξεχνάς
11.
Ποτέ δεν είναι αργά για τα κρυστάλλινα πλοία είδα τ' αστέρια να απλώνονται για να στο πουν στα σύνορα του κόσμου , μην με ξεχνάς το νούφαρο σου κρατώ με τις σταγόνες της βροχής ευχές σου στέλνω Ω και τις μοναξιάς καημός είναι μακρύ ποτάμι, λέει πως στην μάχη μονάχος τους δράκους θα κεντήσεις. Κι αφού τους κάτσεις δυο βαθιές μ' ένα μακρύ δρεπάνι, θα πας στην νύφη και ξανά θα την γλυκοφιλήσεις. Κι αν ειν’ της μοίρας μου γραφτό να με χτυπάει το κύμα, εγώ θα γράφω για να δεις το πιο καλό μου ποίημα. Όλα τα δάση, οι θάλασσες, τα πιο όμορφα τοπία, γλυκά σου φέρονται κι απλά και φτιάχνεται ουτοπία. Σε βαθυγάλαζα νερά και στέφανα του ονείρου, σε παραμυθία ξακουστά σαν δάκρυα αστείου. Γελάει της πλούσιας γης σκοπός, να μας χαρίσει κάτι, που μες τον δρόμο του ο καθείς θα μάθει τι είναι αγάπη. Άλλος καλά θα την δεχτεί κι ευθύς θα την γνωρίσει κι άλλος μόνο που θα την δει,θα την ετιμωρήσει Και να που εδώ στης γης την άκρη τ' όνειρο καταφύγιο ζητά Και η αλήθεια σκληρή σαν είναι φωνάζει στο χώμα να ξυπνά Στριφογυρίζοντας ελπίζει για την αλήθεια του μιλά Πλοία κρυστάλλινα ταξίδια μωρό μου που σου κρατάνε συντροφιά
12.
Θάνατος...! καλπάζανε... καλπάζοντας φώναζαν θάνατος , να νικηθεί ο τύραννος, με τα σπαθιά διψασμένα να γλείψουν σάρκα να δικαιωθούν σε μια μάχη χωρίς προηγούμενη που ήταν η αρχή και το τέλος ελευθερία ή θάνατος τώρα πια δίχως έλεος. Σώματα κείτονταν άψυχα νεκρά και φλεγόμενα δόρατα σπάγαν της κάπνας το λικνιζόμενο πέρασμα, έπειτα κραυγές κατάπιναν το μαχαίρωμα , οι σημαίες γλιστρούσαν στον άνεμο επιδυκνείωντας τον ξακουστό τους χορό περίτρανα προτρέποντας το να σκληρύνει η μάχη , ατσάλι γονιός της σπίθας ζωές γαμούσε, σώμα με σώμα μονομαχίες με λύσσα, ένα κάρφωμα δεν αρκούσε τους θέλαν σίγουρα νεκρούς, κι ο απόηχος στις συγκρούσεις ήταν πρωτόγνωρος κι ο πιο δυνατός η λεπίδα που δάγκωνε σπλάχνα το φως της μέρας στα μάτια που έσβηνε απαγόρευε τ' όνειρο, το μαύρο χώμα της στάχτης κοκκίνιζε, κεφάλια που πέφταν κομμένα στη γη σαν καρποί και οι πύρινες σφαίρινες φλόγες με τις ουρές των σκιών πάνω απ το φονικό, μοίραζαν τον θάνατο, τον θάνατο που ζητούσαν σε μια μάχη χωρίς προηγούμενη, χωρίς νόημα, αφού κι οι δυο βασιλιάδες που γι αυτούς όλοι σκότωναν δολοφονούσαν κι οι δυό βασιλιάδες τύραννοι ήταν... αλήθεια ήταν τύραννοι, μα όλοι τους αυτό... το κατάλαβαν μετά... γαμώ τα κράτη σας γαμώ ...
13.
"...πρέζες υπάρχουνε πολλές δεν είναι μόνο η ηρωίνη, αλλά η ηρωίνη σκοτώνει αυτή είναι η μόνη διαφορά..." Εδώ και κάτι χρόνια βλέπω μόνο δυο εικόνες κι από τότε μένουν ίδιοι οι κανόνες και οι φωνές όσες κι αν είναι δεν αλλάζουν ,έτσι και οι εικόνες όταν βλέπω με τρομάζουν είν η μια ξεθωριασμένη από το ψέμα και τον χρόνο έχει ξεθωριάσει απ τον αφύσικο δρόμο και πόνο έχει μέσα κάτι φάτσες όχι αστείες μα φραγμένες μέσα σε κάγκελα μαύρους τοίχους να αλωνίζουνε χαμένες ελπίδες γκρεμισμένες και οι τοίχοι να ρουφάν τη συλλογή όνειρα χαμένα σ' αλλονών την διαταγή κι ενώ τα δάκρυα κυλούσαν τα κοιτούσα μ απορία μήπως φταίνε κάποιοι άλλοι για όλοι αυτή τη μαλακία κι έχω ανάγκη να πω να τραγουδήσω γι αυτό τον καιρό που μας ξεφεύγει από δω και κοιτάμε στον απέραντο κενό... ,χωρίς γυρισμό ατέλειωτο είναι το ταξίδι που μας παίρνει μακρινά ατέλειωτα αφάνταστα νεκρά ένα τίποτα μέσα στην αλήθεια θα το βρεις καθώς γνωρίζεις μέσα στην πίκρα να χαθείς βλέποντας και ξέροντας, πόσο προσπαθείς ! Περιστέρια να λύσουν τα χέρια να φύγουμε να ανοίξει ο ορίζων τον ήλιο να δω ξανά να αδράξω ξανά την ζωή να ξαναγεννηθώ μαζί να ζω αληθινά κατάρα στις πρέζες που φτιάξαν να σε οδηγούν στο βούρκο πιο μέσα σε θάβουν και σε σιωπούν στο ψέμα του ονείρου γκρεμίζουν το σώμα σου δεν είναι έτσι η ζωή μ' αστέρια νεκρά Αυτός ο χρόνος είναι ωμός εκεί ο κόσμος είναι εχθρός της καλοσύνης σου σε κάνει σε κύκλους και στροφές μες του μυαλού λέει την γαλήνη σου σε ουράνια βασίλεια σε πάει παραμυθιάζοντας την μνήμη σου για τους καλούς και τους εχθρούς που στέκονται τριγύρω σου και είναι τόσοι πολλοί που την ψάχνουν με τον θάνατο παρέα κι εσύ ρε φίλε από κάπου εκεί ψηλά που με κοιτάς και μιας στιγμής ονειρικής αγκαλιάς με τα χέρια απλωμένα την καρδιά μου αναζητάς θυμήσου τις στιγμές που φανταζόταν να τα χθές και είναι τόσες πολλές παιδικές οι αναμνήσεις αμέτρητες και μη μου μιλάς και σε ρωτώ πως δεν μου απαντάς κι από τις σκέψεις μου τριγύρω ένα χάρτη που μου δίνεις σαν να με κοιτάς για τον δρόμο που χαράξαμε μια χάρη μου ζητάς αυτά που ένιωσες μαζί μου να τα βρεις να τα αγαπάς κι εγώ σα χάρισμα στα δεινώ να ζεις να τα κρατάς να τα φιλάς "...η ηρωίνη σκοτώνει..."
14.
Παραπατώντας μες την έρημο καλπάζει απόηχο μεθυστικό σαν κύμα σαν μούσα μες το ποίημα , που ψάχνει διέξοδο και φως τον ποιητή να φτάσει,κι αυτός ... που να εμπιστευτεί αυτό το δάκρυ που τρέχει... πόσο μοιάζει με σεισμό που ζούσε μέσα στον βυθό για χρόνια με ένα γλυκό φως των κεριών ν' ακούει τα χελιδόνια σαν τελευταία εικόνα φιλιά που μείναν μόνα και στον περίπλοκο ειρμό της σφαίρας έχει την νύχτα πάπλωμα των αστεριών το άπλωμα και συντροφιά στο σώμα των λουλουδιών το χρώμα και περπατώντας μες την έρημο της γκρίζας ζούγκλας χρόνια έχει τους σκύλους φίλους και τους φτιάχνει χάρτινα σαλόνια . Τι είναι αυτό που ζει στην λίμνη και κρατά τον ποιητή νούφαρο το λεν τα σμήνη της γαλήνης τη σιωπή Η μουσική είναι ζωή αν είναι ο κόσμος σιωπηλός μ' ακούς; μια νότα που'ρθε το πρωί ένα περιστέρι να του πει ένας καλύτερος του φίλος ένας σκύλος να του γλείψει στα πόδια μια πληγή αλλόκοτη η πόλη πάλι τρέχουν τόσο όλοι και μαγεμένοι τόσο αδιάφοροι όλοι γυρνάνε σαν χαμένοι απομονωμένοι όλοι υπνωτισμένοι όλοι αγχωμένοι όλοι υποχρεωμένοι όλοι . Ξεκίνησε λοιπόν κι αυτή η Δευτέρα τα ίδια σκατά απλά σε άλλη μέρα να ζει εδώ μα να ναι μες την σφαίρα ευχές να τους μοιράζει όμως να μην πλησιάζει αφού πολλές φορές η γλώσσα τους φαρμάκια στάζει ξένοιαστος καβαλάρης των ονείρων λοιπόν που ταξιδεύει μαζί με την φωνή των πουλιών στο ουράνιο τόξο οδηγός τουριστικών λεωφορείων τους ξεναγεί αυτός το ξέρει γεννήθηκε εκεί στο γνωστό σταυροδρόμι του ονείρου σ ένα τρελό καρναβάλι του πιο έντιμου κλήρου ζει με παρουσίες μοναδικές πολύ κρασί που γίνονται άνθρωποι γεμίζοντας τη γη και βρέθηκαν όλοι εκεί μιας κι είναι η τελευταία φορά που το συνειδητοποιεί καθώς τα μάτια στείλαν τα φωτάκια να παίζουν με τα χελιδόνια και στα παλάτια της υγρής ομίχλης ακουμπά ο ήλιος τις ακτίνες του που μοιάζουν με χορδές τεράστιας άρπας ουράνιας κατασκευής αγγελικά πλασμένης και λόγο της μέθης του οι νότες που άκουγε μπερδεύονταν τόσο και πλούτιζαν τον ηχοχώρο του καθώς τα χελιδόνια σα δάχτυλα ασταμάτητα μπλέκονταν με τις χορδές και χάριζαν ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα άνευ προηγουμένου
15.
Φάρος 01:08
Ο κόσμος γυρνά και το χαμένο μονοπάτι που δεν έχει όρια η πλάνη της απάτης του μαζεύει ευχές και καρπούς για να μοιράσει σε σκόρπιους καιρούς τους καημούς όλους αυτούς που μείναν περνάει ο καιρός κι εγώ μοναχός ορειβάτης τρελός ανεβαίνω στο φως μοναχός στις αδύναμες ώρες μου μετανιώνω για πολλά μα είναι αργά μου θυμίζουν κελαηδώντας τα πουλιά να πολεμήσω πρέπει και να αντέξω μέχρι το βιος του ονείρου μου να πει κι αυτό την πρώτη λέξη και τότε μόλις φέξει με μια κραυγή να βρέξει μέσα στ αστέρια τα όνειρα μου να χαθούν στον ουρανό κι εγώ να ακολουθήσω αφού πρώτα μεθύσω απ των αγγέλων τις σάλπιγγες που θα χουν στήσει χορό μιας και δεν θα χω βάρος το φως ο μόνος φάρος αφού στο χρόνο βλέπω πάντα αιώνιο ωκεανό
16.
Εδώ 05:22
Εδώ είμαι ,αν με ζητάς το σήμερα της νύχτας μου γκρεμίζω σαν τριαντάφυλλο η σκέψη μου ανοίγει το αύριο εγώ δεν το ορίζω Μη με κοιτάς, δεν είμαι εδώ ζω σ' ότι πιο ωραίο μου χεις χαρίσει αγγίζω τη λύση φτάνω πιο κοντά,στο χρώμα του ουρανού μ' ότι ορίζει ...Εδώ είμαι... Εκεί είσαι, πες μου που πας στον κόσμο σου που μοιάζει στολισμένος, φτιάξε γέφυρα εδώ να καταλήγει, το θέμα είναι να πέσει αυτός ο τοίχος, δεν με νοιάζει το πως, δεν μπορώ να σε δω, ζεις σ' ότι πιο ωραίο σου χω χαρίσει . Στο βροχερό σου τοπίο κοίτα με λίγο, εδώ έχει ήλιο κι είμαι εγώ ...Εδώ είμαι...
17.

credits

released December 12, 2006

license

all rights reserved

tags

If you like Nikolas Razastarr, you may also like: