Αλλάζουν όλα

Όλα αλλάζουν άνθρωπε αυτή ειν η αλήθεια τα γεγονότα της ζωής είναι μια συνήθεια
η καθημερινότητα της γης τα παραμύθια,ανέμοι στροβιλίζουνε τα χρόνια
φύλλα που πράσινα μεγάλωσαν κίτρινα πέφτουν και καφέ ξεραίνονται στο χώμα
θυμάμαι μόνο στιγμές που θέλω να κρατήσω για πάντα κοίτα κι αυτές κρατάν τη ζωή μου σαν καλοκουρδισμένη μπάντα
Τα γλέντια τα γέλια της χαράς το άρωμα τα καλοκαίρια στην Ικαριά τα πανηγύρια
και τους γονείς μου την αδερφή μου να γελούν στα καλύτερα τις πλάκες στο σχολείο και την ανεμελιά της μουσικής τις ατελείωτες ώρες τις συναυλίες τη μέθη των ταξιδιών στην ελεύθερη πτώση στις νότες τις κοπάνες πηδώντας την μάντρα απ το στρατό κι ένα ξέφρενο γλέντι λιγάκι πριν απολυθώ.

Όλα αλλάζουν άνθρωπε αυτή ειν η αλήθεια τα γεγονότα της ζωής είναι μια συνήθεια
η καθημερινότητα της γης τα παραμύθια,ανέμοι στροβιλίζουνε στα χρόνια τα χρόνια αλλάζουν χρώμα
όπως ο ήλιος ανατέλλει και δύει η κάθε αλλαγή σημάδι της ζωής που λύνει
το μονοπάτι το σταυρό που ο καθένας σηκώνει μέχρι τη σκόνη την αμμουδιά το χιόνι

Και βρέθηκα εδώ λοιπόν τη ζωή μου πάλι να γνωρίζω,να ξεκινώ τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα με το άρωμα του ανερχόμενου νέου που θα σώσει τον κόσμο,παίρνοντας δύναμη απ τις παλιές γειτονιές που μύριζαν δυόσμο
να κόβω την καρδιά μου κομμάτια να δώσω όμως δεν άργησα φίλε να το πληρώσω κακώς ξεχνώντας απ το αίμα μου δικούς μου ανθρώπους παραμελώντας τους για λάθος συνήθειες και λάθος τόπους μα το Θεό όμως ξύπνησα και προσπάθησα
εκείνες τις κακές συνήθειες να κόψω αληθινά να βοηθήσω και να προκόψω να με δουν για να χαρούν γιατί ήθελα να τους δώσω κοίτα να δεις την γαμημένη αυτή αλλαγή που μου συνέβει 27 Σεπτέμβρη 2002 μ αναφιλητά η αδερφή μου μου 'λεγε πως οι γονείς μας ήταν κι οι δύο στο νοσοκομείο μια νταλίκα ένα τροχαίο ο δρόμος μακρύς ως εκεί τα σύννεφα μαύρα τα δάκρυα στα μάτια πάει ο πατέρας μας τον αναγνώρισα μας λυπήθηκε ο Θεός έζησε η μάνα μας της λέγαμε ψέματα πως ο πατέρας ζει
στο κρεβάτι ξαπλωμένη εγχειρισμένη για να αντέξει η ζωή μου το τσιγάρο ο καφές κι η μαύρη σκέψη
όλοι λέγαν πως έτσι ειν η ζωή πρέπει ο καθένας να το δεχτεί να το πιστέψει και μαζί με αυτό να οδέψει
δεν ξέρεις αύριο αλήθεια τι σου ξημερώνει πέρασε λίγος καιρός και στην κατάλληλη στιγμή μου ρθε και με πήρε απ το χέρι
ήταν γλυκιά όμορφη φανταστική γυναίκα ένα λουλούδι που το άρωμα του ευωδιαστό μέθυσε την καρδιά μου που ξεκίνησε και πάλι τα μάτια της ξανά μου δώσαν νόημα και την αλήθεια που ήταν χρόνια ξενιτιά να αγαπήσω τ όνειρο μας και να συνεχίσω μια αρχή να ξεκινήσω ειν η γυναίκα της ζωής μου η γλυκιά βασίλισσα μου το αιώνιο ταίρι μου που θέλω δίπλα μου πάντα είναι η μάνα του παιδιού μου που χω τώρα αγκαλιά και το κρατάω σφιχτά και ονειρεύομαι γι αυτό πραγματικά και θέλω το καλό του να το δω να μεγαλώνει με υγεία να προχωράει μπροστά τα όνειρα του υποστηρίζω ειν ότι καλύτερο μου χει συμβεί στη ζωή πραγματική αξία το είδα από σπόρο να γεννιέται είδα τον πόνο της μάνας και της ζωής το θαύμα μπροστά στα μάτια μου να συμβαίνει τα δάκρυα μας τώρα κλάμα χαράς

Όλα αλλάζουν άνθρωπε αυτή ειν η αλήθεια τα γεγονότα της ζωής είναι μια συνήθεια
η καθημερινότητα της γης τα παραμύθια,ανέμοι στροβιλίζουνε στα χρόνια τα χρόνια αλλάζουν χρώμα όπως ο ήλιος ανατέλλει και δύει η κάθε αλλαγή σημάδι της ζωής που λύνει
το μονοπάτι το σταυρό που ο καθένας σηκώνει μέχρι τη σκόνη την αμμουδιά το χιόνι
Όλα αλλάζουν άνθρωπε αυτή ειν η αλήθεια τα γεγονότα της ζωής είναι μια συνήθεια
η καθημερινότητα της γης τα παραμύθια,ανέμοι στροβιλίζουνε στα χρόνια τα χρόνια αλλάζουν χρώμα όπως ο ήλιος ανατέλλει και δύει η κάθε αλλαγή σημάδι της ζωής που λύνει
το μονοπάτι το σταυρό που ο καθένας σηκώνει μέχρι τη σκόνη την αμμουδιά το χιόνι

...αλλάζουν όλα...